Zapraszamy do udziału w wykładach i ćwiczeniach!

Tematyka i harmonogram zajęć:

1. Preparatyka i spektroskopowe badania nanocząstek metali (X 2014) >>

   Materiały pochodzenia roślinnego podczas przechowywania są narażone na atak mikroorganizmów. Trwają badania nad zastosowaniem cząstek nanosrebra czy nanozłota w celu eliminowania takich niekorzystnych procesów.Za nanocząstki uważa się obiekty o rozmiarze do 100 nm. W zadaniu tym planuje się preparatykę chemiczną nanocząstek dwóch metali szlachetnych: srebra i złota. Wyżej wymienione nanocząstki otrzymuje się poprzez redukcję soli metali poprzez cytrynian sodu na gorąco. W wyniku tego otrzymuje się roztwory koloidalne kulistych nanocząstek srebra (roztwór barwy żółtej) i złota (roztwór barwy czerwonej). W celu sprawdzenia czy otrzymano nanocząstki, rejestruje się widmo absorpcji otrzymanych roztworów przy pomocy spektrometru UV-VIS. Nanocząstki srebra charakteryzują się maksimum absorpcji na ok. 415 nm, a nanocząstki złota na 514 nm.

   Uczestnicy będą mieli za zadanie przygotować roztwory wodne soli srebra i złota, reduktora – cytrynianu sodu oraz zmierzyć widmo absorpcji otrzymanych nanoczastek.

2. Badania modelowe materiałów sypkich (IX-X 2014) >>

   Gleba wydaje plon, który jest przetwarzany, ale często wymaga wcześniejszego przechowywania. Ziarna materiałów pochodzenia roślinnego są podatne na odkształcenia oraz wpływ wilgotności i temperatury podczas transportu i przechowywania.Proste doświadczenia z wykorzystaniem materiałów sypkich zostaną wykonane przez uczestników zajęć w formie pokazu (osoba chętna), co zilustruje interakcje zachodzące pomiędzy drobinami różnych materiałów roślinnych np. podczas wytrząsania.

   Modelowanie zmian zachodzących w złożu przechowywanego materiału sypkiego bez konieczności prowadzenia doświadczeń na dużą skalę (np. silos), pozwoliłoby na kontrolę i zapobieganie niekorzystnym procesom, zachodzącym w nim.

   Modelowanie metodą elementów dyskretnych (DEM) dzięki wizualizacji pozwala np. otrzymać trójwymiarowe obrazy złoża.

   Podczas zajęć zostaną przedstawione najciekawsze i najefektowniejsze wyniki symulacji komputerowych z wyjaśnieniem zagadnień, które obrazują. Zajęcia mają również na celu wzrost świadomości uczestników odnośnie problemów przechowywania plonów i płodów rolnych.

3. Wyznaczanie ciepła spalania i wartości opałowej materiałów roślinnych (VIII-X 2014) >>

   Gleby Lubelszczyzny stanowią potencjał do uprawy roślin energetycznych. Wciąż aktualna jest kwestia wprowadzania do obrotu biopaliw. Na zajęciach zostaną przedstawione ciekawe informacje dotyczące uprawy rzepaku i otrzymywania oleju. Uczestnicy będą mogli wytłoczyć olej. Następnie, z udziałem uczestników, różnego rodzaju materiały roślinne (np. makuchy) będą poddane ocenie wartości opałowej.Ciepło spalania i wartość opałową materiałów wyznacza się za pomocą przyrządu nazywanego kalorymetrem. Wartość ciepła spalania próbki wyznaczana jest w procesie spalania próby w kontrolowanym środowisku. W kalorymetrze firmy LECO AC600 próbka jest umieszczana w atmosferze wysokiego ciśnienia tlenu i azotu w naczyniu nazywanym tlenowym ciśnieniowym naczyniem spalania. Tlenowe naczynie spalania (bomba kalorymetryczna) otoczone jest wodą w czasie, gdy próba jest spalana. Temperatura wody mierzona jest przez termometr elektroniczny z rozdzielczością 0.0001 stopnia. Ciepło uwolnione podczas spalania jest proporcjonalne do wartości ciepła spalania substancji a stąd można wyliczyć wartość opałową materiału.

4. Badanie zawartości węgla organicznego oraz azotu w próbkach ciekłych i stałych (VII-X 2014) >>

   Zawartość całkowitego węgla organicznego oraz azotu staje się istotnym parametrem między innymi dla firm procesowych, chemicznych, farmaceutycznych, ochrony środowiska oraz dostarczających wodę. W ekologii pomaga on określić jakość biomasy, a także jest pomocny w hydrochemicznej ocenie jakości wód.Oznaczanie węgla organicznego jest stosowane w Zakładzie Biogeochemii Środowiska Przyrodniczego IA PAN m.in. do badania próbek gleby oraz pożywek, w których namnażane są glony. W tym celu stosowany jest aparat TOC, który daje możliwość oznaczenia zawartości węgla organicznego, nieorganicznego i całkowitego w próbkach ciekłych i stałych. Ponadto umożliwia on również oznaczenia ilości azotu całkowitego w próbkach ciekłych. Węgiel organiczny i nieorganiczny jest analizowany bardzo dokładnie przy pomocy detektora podczerwieni. Wszystkie związki azotu są konwertowane w tlenek azotu (NO) poprzez utlenianie w wysokiej temperaturze. Powstały tlenek azotu (NO) jest mieszany z ozonem (O₃) wytwarzając wzbudzony dwutlenek azotu NO₂. Podczas rozpadu tej wzbudzonej molekuły emitowane jest światło odbierane przez fotopowielacz. Ta chemiluminescencyjna emisja jest miarą ilości związanego azotu w próbce.

   Pomiar zawartości węgla tą metodą jest użyteczny zarówno w badaniach naukowych jak i wielu innych podmiotach gospodarczych. Stosowane obecnie metody dają dokładne i powtarzalne wyniki, same analizy nie zabierają zbyt wiele czasu i nie generują bardzo dużych kosztów.

   Doświadczenie 1. Badanie zawartości węgla organicznego oraz azotu w próbkach ciekłych

   Oznaczenia zostaną wykonane w wodzie wodociągowej, destylowanej oraz dejonizowanej. Doświadczenie pokaże jaka jest różnica pomiędzy poszczególnymi rodzajami wody (zawartość węgla organicznego oraz azotu). Zostanie wykonane z udziałem uczestników zajęć.

   Doświadczenie 2. Badanie zawartości węgla organicznego w próbkach stałych

   Zbadane zostaną 3 gleby o zróżnicowanej zawartości węgla organicznego. W tym celu każda z gleb zostanie przebadana w dwóch piecach piec TC – do określania węgla całkowitego oraz piec IC- do oznaczania zawartości węgla nieorganicznego. Z różnicy TC – IC zostanie wyznaczona całkowita zawartość węgla organicznego w badanych próbkach (TOC).

5. Zwilżalność gleby (VI-X 2014) >>

   Zwilżalność jest jedną z najważniejszych cech wszystkich gleb ponieważ warunkuje właściwości fizyczne, chemiczne, biologiczne, a tym samymi użyteczność rolniczą (produkcyjność) gleb. Wpływa na procesy przepływu roztworów glebowych, erozję, przenoszenie składników pokarmowych, tempo procesów humifikacji, parowanie i infiltrację wody w profilu glebowym. O zwilżalności decydują oddziaływania występujące między cząsteczkami cieczy i ciała stałego (gleby). W zależności od wspomnianych interakcji, ciecz w zetknięciu z cząsteczkami ciała stałego może rozpływać się po jego powierzchni lub tworzyć krople, które przylegają do niego.Zadanie prezentujące zjawisko zwilżalności będzie podzielone na dwie część – teoretyczną i praktyczną. Część teoretyczna to krótki wykład wprowadzającym, który przybliży tematykę związaną ze zjawiskami powierzchniowymi. Informacje będą przedstawione w formie prezentacji multimedialnej z wykorzystaniem przykładów i rysunków. Uczestnicy zostaną zapoznani z podstawowymi pojęciami tj. zwilżalność, kąt zwilżania, napięcie powierzchniowe, adhezja, kohezja, hydrofobowość czy hydrofilowość.

   Część praktyczna ma na celu usystematyzowanie informacji uzyskanych w czasie trwania wykładu oraz zapoznanie się z goniometryczną metodą wyznaczania zwilżalności gleb. Do pokazu zostaną wybrane próbki glebowe oraz minerały, o odmiennych właściwościach fizykochemicznych. Pozwoli to na lepsze zobrazowania zjawiska zwilżalności i wychwycenie pożądanych różnic. Na przygotowane próbki glebowe zostanie zadozowana kropla wody. Obserwacja czasu wsiąkania kropli pozwoli ocenić hydrofobowy lub hydrofilowy charakter badanego materiału. Kolejnym elementem pokazu będzie prezentacja Analizatora DSA100 firmy Krüss oraz goniometrycznej metody wyznaczania kątów zwilżania. Uczestnicy będą mieli okazję samodzielnie wykonać pastylkę glebową, która będzie użyta do pomiaru. W metodzie tej kropla cieczy jest dozowana poprzez igłę na powierzchnię badanej próbki. Obraz w postaci filmu lub zdjęcia przesyłany jest z kamery do komputera, gdzie jest analizowany w funkcji czasu. W oparciu o powyższą zasadę zostanie przeprowadzona analiza trzech gleb pobranych w zadaniu nr 2.

6. Oznaczanie pH gleby (V-X 2014)

   Odczyn gleby określany w skali pH jest zdeterminowany przez stężenie jonów wodorowych (hydroniowych) w roztworze glebowym. Jest jednym z czynników decydujących m.in. o żyzności gleby, zachowaniu się wprowadzanych do niej nawozów, dostępności składników pokarmowych dla korzeni roślin, toksyczności jonów i transporcie zanieczyszczeń oraz rozwoju mikroorganizmów glebowych.Niektóre z roślin preferują gleby kwaśne (np. fiołek, borówka, szczaw, żurawina), inne – zasadowe (np. mlecz, przylaszczka, dziurawiec). Zawarte w cytoplazmie komórek roślinnych antocyjany, należące do barwników organicznych, przybierają różne barwy, zależnie od pH. Kwiaty hortensji czy hiacyntów przybierają niebieskie zabarwienie w środowisku zasadowym a zmieniają barwę na czerwoną – w kwaśnym. Substancje, które tak reagują na zmianę odczynu są wskaźnikami pH. Są to słabe kwasy lub zasady organiczne, które z wodą tworzą sprzężoną parę kwas-zasad, przy czym forma kwaśna ma inne zabarwienie niż zasadowa. W laboratoriach oznaczenie pH gleby wykonuje się w ekstraktach glebowych metodą potencjometryczną przy użyciu elektrody jonoselektywnej, czułej na obecność jonów wodorowych w próbce.

   Podczas zajęć zostaną przypomniane i wyjaśnione procesy chemiczne zachodzące w roztworach wodnych (dysocjacja, hydroliza, hydratacja). Uczestnicy przygotują wodne wyciągi roślinne (np. z płatków róż lub fiołków oraz liści kapusty czerwonej) i porównają ich zabarwienie w ekstraktach glebowych z zabarwieniem w roztworach o różnym (ale znanym) pH. Dla porównania posłużą się również wskaźnikami stosowanymi w laboratorium (czerwień metylenowa, fenoloftaleina) i uniwersalnymi papierkami wskaźnikowymi oraz dokonają pomiarów przenośnym pH-metrem (dwa takie pH-metry zostaną zakupione na potrzeby realizacji zadania). Oznaczenia wykonają także w ekstraktach z 1M KCl. Przy współpracy z wykonawcą zadania opracują i przeanalizują wyniki.

7. Właściwości sorpcyjne gleby (IV-X 2014) >>

   Gleba jako trójfazowy wieloskładnikowy materiał porowaty ma zdolność zatrzymywania wprowadzanych do niej substancji (np. wody i rozpuszczonych w niej składników, gazów, cząstek stałych, mikroorganizmów itp.). Proces taki nazywany jest sorpcją. Wprowadzane substancje mogą być zatrzymywane w wolnych przestrzeniach miedzy cząstkami fazy stałej gleby (porach) lub sorbować się na powierzchni drobin fazy stałej. Jeszcze inny rodzaj sorpcji zachodzi kiedy następuje wymiana jonów pomiędzy stałymi składnikami gleby a roztworem. Wymiana jonów zachodzi również między włośnikami korzeni roślin a roztworem glebowym, dzięki czemu roślina pobiera potrzebne jej substancje.Zajęcia przybliżą uczestnikom procesy zachodzące pomiędzy fazą stałą gleby i roztworem. Zostaną zilustrowane prostymi doświadczeniami, które chętni uczestnicy wykonają w formie pokazu przed pozostałą grupą (zatrzymywanie atramentu na warstwach gleby o różnym składzie granulometrycznym i zawartości materii organicznej). Dodatkowo zostaną przedstawione izotermy adsorpcji pary wodnej z wyjaśnieniem, jakie informacje o glebie możemy z nich otrzymać (powierzchnia właściwa, wymiar fraktalny). Zostanie również wprowadzone pojęcie wymiaru fraktalnego, zilustrowane bardzo efektownymi obrazami, które są wytworem natury, jak i człowieka.

   Dla próbek gleb pobranych w zadaniu 2 i przygotowanych do badań w zadaniu 5 zostaną sporządzone izotermy adsorpcji. Zostaną one przeanalizowane wspólnie z wykonawcą zadania 14.

8. Związki chemiczne w glebie (III 2014) >>

   Gleba stanowi z jednej strony „spiżarnię”, z której rośliny mogą pobierać składniki pokarmowe zależnie od formy ich występowania oraz właściwości fizycznych fazy stałej gleby (wilgotność, skład granulometryczny, potencjał wody glebowej), z drugiej strony substancje wprowadzane do niej przez człowieka mogą stanowić zagrożenie nie tylko dla roślin, ale całego ekosystemu glebowego.Podczas wykładu popularnonaukowego zostaną przedstawione główne grupy związków chemicznych występujących w glebie wraz z ich przedstawicielami (przykłady związków, budowa cząsteczek, charakterystyczne właściwości itp.). Pokazane zostaną również metody badań właściwości chemicznych gleby, ze szczególnym naciskiem na absorpcyjną spektroskopię atomową.

   Tą metodą zostanie oznaczona zawartość żelaza i miedzi we wcześniej przygotowanych przez uczestników wodnych ekstraktach glebowych. Wybrani uczestnicy w konsultacji z wykonawcą zadania opracują uzyskane wyniki.

9. Wpływ wilgotności, składu granulometrycznego i zawartości materii organicznej na właściwości cieplne gleby (III 2014) >>

   Celem zajęć będzie zapoznanie z podstawami oceny wybranych właściwości cieplnych gleby i znaczeniem tych własności w kształtowaniu jej stosunków termicznych, które z kolei mają istotne znaczenie dla procesu wzrostu roślin na polu uprawnym.W części wykładowej uczestnicy będą mieli okazję poznać podstawowe właściwości cieplne gleby (ciepło właściwe, przewodnictwo cieplne, pojemność cieplna, dyfuzyjność cieplna) oraz ich związek z właściwościami fizyko-chemicznymi gleby (rozmiarem i kształtem cząstek, porowatością, zagęszczeniem i strukturą gleby, zawartością materii organicznej oraz wilgotnością gleby). Przedstawione zostaną również wybrane metody pomiaru właściwości cieplnych gleby. Omówiony będzie wpływ właściwości cieplnych gleby na wzrost i plonowanie roślin.

   W części doświadczalnej uczestnicy przeprowadzać będą doświadczenie na próbkach glebowych o zróżnicowanej wilgotności, składzie granulometrycznym i zawartości materii organicznej w celu wyznaczenia ich właściwości cieplnych oraz porównania tempa rozchodzenia się ciepła w tych glebach po zadaniu impulsu cieplnego z wykorzystaniem kamery termograficznej. Dane uzyskane z eksperymentu poddane zostaną analizie, tzn. na podstawie charakterystyk grzanie-chłodzenie (dane z kamery termograficznej) porównana będzie zdolność poszczególnych gleb do przewodzenia ciepła.

10. Oznaczenie wilgotności gleby (II 2014) >>

    Zawartość wody w glebie determinuje takie jej właściwości fizyczne jak plastyczność, lepkość, przewodnictwo cieplne. Wpływając na stężenie roztworu glebowego, rzutuje również na dostępność składników pokarmowych dla korzeni roślin.Podczas ćwiczeń laboratoryjnych (45 min) uczestnicy zapoznają się z wyznaczaniem wilgotności gleby metodami: grawimetryczną oraz TDR (time domain reflektometry – reflektometryczny pomiar prędkości przechodzenia impulsu elektromagnetycznego w glebie). Wykonają pomiar wilgotności (TDR) wcześniej przygotowanych próbek glebowych (osuszonych, zważonych,  następnie nawilżonych wodą do osiągnięcia zadanej wilgotności i kondycjonowanych przez 48 h). Wilgotność próbek zostanie następnie oznaczona metodą grawimetryczną (uczniowie pozostawią próbki w suszarce, po wysuszeniu zostaną one zważone). Uczestnicy otrzymają wyniki pomiarów grawimetrycznych. W kontakcie z wykonawcą zadania opracują funkcje kalibracyjną θ = f(ε) i porównanie ze standardowo stosowanymi kalibracjami.

11. Wyznaczanie hydrofizycznych właściwości gleb (I 2014) >>

    Do hydrofizycznych właściwości gleb zalicza się krzywą retencji wodnej oraz współczynnik przewodnictwa wodnego. W oparciu o krzywą retencji (zależność potencjału wody glebowej, tj. całkowitej energii wiązania wody przez jednostkę masy gleby, od wilgotności) uzyskuje się informacje o dostępności wody dla korzeni roślin. Współczynnik przewodnictwa wodnego przy danej wilgotności gleby określa zdolność wody do przemieszczania się ku niższym poziomom.Podczas zajęć uczestnicy zapoznają się z formami wody występującej w glebie, metodyką wyznaczania hydrofizycznych właściwości gleb i sposobem interpretacji przykładowych wyników. Przygotują wybrane próbki glebowe do wyznaczenia krzywej retencji wodnej (umieszczenie w cylindrach i wstawienie do aparatu pomiarowego (urządzenie firmy SoilMoisture Equipment Company).

12. Zastosowanie komputerowej mikrotomografii rentgenowskiej do trójwymiarowych zobrazowań struktury gleby (I 2014) >>

    Celem zajęć będzie zapoznanie z podstawowymi ideami komputerowej mikrotomografii rentgenowskiej i jej aplikacjami do zobrazowań materiału glebowego.W części wykładowej przedstawiona zostanie zasada działania mikrotomografu rentgenowskiego. Oprócz opisu metody badań tomograficznych uczestnicy będą zapoznani z wybranymi pojęciami dot. ośrodka glebowego: porowatość, skład granulometryczny gleby, woda glebowa, agregaty glebowe, które to pojęcia będą wprowadzane w nawiązaniu do zobrazowań tomograficznych gleby. Zaprezentowany zostanie sprzęt tomograficzny jak i zarys operacji matematycznych, i obliczeniowych wykorzystywanych do rekonstrukcji trójwymiarowego obiektu na podstawie dwuwymiarowych obrazów rejestrowanych w tomografie. Przedstawione zostaną trójwymiarowe zobrazowania przykładowych obiektów – próbek gleby i charakterystyki gleby, które można uzyskać przy pomocy tomografii komputerowej: porowatość, woda glebowa, agregaty glebowe.

    W części laboratoryjnej zaprezentowane zostanie laboratorium tomografii komputerowej, sprzęt tomograficzny i oprogramowanie wykorzystywane do akwizycji i przetwarzania danych tomograficznych. Będzie możliwość przeprowadzenia rekonstrukcji obrazu trójwymiarowego wybranych, uprzednio zeskanowanych obiektów.

13. Wyznaczanie rozkładu granulometrycznego próbek glebowych (XII 2013) >>

    Cząstki glebowe są zróżnicowane m.in. pod względem wielkości (rozkład granulometryczny) i kształtu. Istnieje kilka metod wyznaczania rozkładu granulometrycznego cząstek glebowych. Podczas zajęć zostanie poglądowo zademonstrowany jeden przykład oznaczenia metodą sedymentacyjną Bouyoucosa w modyfikacji Cassagranda i Prószyńskiego. Uczestnicy zapoznają się również z metodą dyfrakcji światła laserowego (pojawią się m.in. pojęcia takie jak: korpuskularna i falowa natura światła, laser, dyfrakcja i interferencja).Zajęcia maja formę wykładu (45 min) oraz ćwiczeń laboratoryjnych (90 min). Uczestnicy (max. 20 osobowa grupa z opiekunami) zostaną zaangażowani w opracowanie uzyskanych wyników we współpracy z wykonawcami zadania.

14. Wyznaczanie gęstości fazy stałej gleby (XII 2013)

    Uczestnicy (20-osobowa grupa z opiekunami) prowadziliby pomiary gęstości fazy stałej pobranych wcześniej i przygotowanych próbek glebowych.Zadanie ma charakter ćwiczeń laboratoryjnych, w trakcie których w formie dyskusji zostaną przekazane informacje odnośnie gęstości, jako właściwości fizycznej gleby i jej powiązaniu z innymi cechami tego materiału oraz wpływem na wartości użytkowe gleby. Uczestnicy wykonywaliby analizy używając piknometru helowego oraz wagi laboratoryjnej.

    Po wykonaniu ćwiczeń (45 min) uczestnicy zostaliby zaangażowani w opracowanie uzyskanych wyników we współpracy z wykonawcą zadania.

15. Wskaźniki mikrobiologiczne i biochemiczne wykorzystywane w ocenie stanu środowiska glebowego (XI 2013) >>

    Celem zajęć jest zapoznanie uczestników ze wskaźnikami mikrobiologicznymi i biochemicznymi wykorzystywanymi w ocenie stanu środowiska glebowego.Zajęcia zostałyby zrealizowane w formie otwartego wykładu (1 godz.) oraz ćwiczeń laboratoryjnych (20-osobowa grupa z opiekunami) o tematyce: „Analiza profilu metabolicznego zbiorowisk bakterii i grzybów środowiska glebowego z wykorzystaniem systemu Biolog” (3 godz.) oraz „Porównanie wybranych metod izolacji DNA z gleby oraz ocena ilościowa i jakościowa uzyskanych preparatów” (3 godz.).

16. Przygotowanie próbek materiału glebowego do badań (XI 2013) >>

    Realizacja zadania (90 min.) ma na celu zapoznanie uczestników (20-osobowa grupa z opiekunami) z wstępną preparatyką próbek glebowych pod kątem dalszych badań fizycznych, chemicznych i biologicznych, zapoznanie z zasadami bezpiecznej pracy w laboratorium, wykształcenie pewnych umiejętności manualnych związanych z wykonywaniem eksperymentów oraz umiejętności pracy zespołowej.Zajęcia mają formę ćwiczeń laboratoryjnych.

17. Elementy metrologii (X 2013) >>

    Obserwując otoczenie można zauważyć, że człowiek stara się opisać rzeczywistość w sposób ilościowy. Mówimy, że czegoś jest dużo lub mało, że mamy w sobie tyle samo dobrego, co złego, odmierzamy czas pracy i wypoczynku etc. Intuicyjnie wykorzystujemy elementy metrologii, czyli nauki o pomiarach.Celem zajęć (45 min.), skierowanych głównie do młodzieży (20-osobowa grupa z opiekunami) jest przybliżenie pojęć związanych z metrologią, takich jak: powtarzalność, odtwarzalność, niepewność pomiaru, średnia arytmetyczna, rozkład wielkości, mediana.

18. Metodologia badań (X 2013) >>

    Praca naukowa jest nieustannym ćwiczeniem umysłu – od momentu wyboru tematyki i postawienia problemu, który chcemy rozwiązać, poprzez planowanie eksperymentu, przewidywanie jego przebiegu i rezultatów, poszukiwania rozwiązań problemów, które mogą zaistnieć, aż do analizy wyników, wnioskowania…i planowania kolejnych badań. Otaczający nas świat jest na tyle złożony, że rozwikłanie jednej zagadki ujawnia istnienie wielu kolejnych.Celem zajęć (45 min.) jest przedstawienie uczestnikom elementów składających się na realizację badań naukowych oraz stosowaną w tym obszarze nomenklaturą. Spotkanie będzie skierowane głównie do młodzieży (maksymalnie 20-osobowa grupa wraz z opiekunami) i przybierze formę dyskusji – gry słownej, wspomaganej prezentacją multimedialną.

19. Ogólna charakterystyka gleb Lubelszczyzny (IX 2013) >>

    Gleba jest najbardziej eksploatowanym elementem środowiska przyrodniczego, stanowi miejsce wzrostu i rozwoju roślin, ale jest również złożonym i trudnym materiałem badawczym.Celem zadania jest m.in.:

    a) zapoznanie uczestników m.in. z:

    • położeniem geograficznym, rzeźbą terenu i warunkami klimatycznymi Lubelszczyzny
    • obszarami przyrody chronionej
    • różnorodnością gleb występujących na obszarze Lubelszczyzny
    • gospodarczym wykorzystaniem gleb Lubelszczyzny
    • strukturą upraw, plonów i płodów rolnych na Lubelszczyźnie
    • przebiegiem procesów glebotwórczych
    • metodami badania gleb in situ

    b) nabycie przez uczestników praktycznych umiejętności:

    • pobierania próbek glebowych, znakowania, identyfikacji pobranego materiału
    • oceny barwy, struktury i zwięzłości gleby
    • identyfikacji sposobu powstawania gleby
    • określenia nazwy gleby
    • oceny składu granulometrycznego gleby metodą palcową
    • oceny zawartości węglanu wapnia
    • powiązania cech fizycznych gleby z formami jej użytkowania

    c) wzbudzenie zainteresowania uczestników bogactwem i złożonością świata przyrody, zainspirowanie ich do stawiania sobie pytań o procesy zachodzące w przyrodzie i rolę działań współczesnego człowieka w funkcjonowaniu ekosystemu, kształtowanie w uczestnikach postawy odpowiedzialności za siebie i środowisko naturalne

    Zadanie składa się z trzech elementów – dwóch wykładów (2×90 min) oraz ćwiczeń terenowych połączonych z pobraniem materiału do badań.

    Współczesne badania środowiska przyrodniczego oraz materiałów rolno-spożywczych – raport o stanie badań agrofizycznych w Polsce (VIII-IX 2013)

    Agrofizyka jest specyficzną i mało znaną dziedziną nauki, łączącą i wykorzystującą zasób wiedzy nauk fizycznych do badań i opisu elementów ekosystemów glebowych oraz materiałów rolno-spożywczych. W Instytucie Agrofizyki Polskiej Akademii Nauk w Lublinie wysiłki na rzecz wyjaśnienia i opisu zjawisk zachodzących w środowisku przyrodniczym, racjonalnego wykorzystania obszarów rolnych Lubelszczyzny oraz opracowywania innowacyjnych technologii dla branży rolno-spożywczej są podejmowane na styku fizycznych, chemicznych, biologicznych, geograficznych i inżynieryjnych dziedzin nauki. Stanowi to cechę wyróżniającą tą jednostkę naukowo-badawczą na tle innych.

    Celem zadania jest m.in.:

    • zapoznanie uczestników projektu z tematyką badawczą realizowaną w Instytucie Agrofizyki na tle innych placówek tego typu w Polsce
    • ukazanie swego rodzaju unikatowości prowadzonych badań
    • wstępne ogólne zapoznanie z zasobem aparaturowym instytutu oraz stosowanymi metodami badań
    • rozbudzenie ciekawości odbiorców w odniesieniu do pracy naukowej
    • ukazanie użyteczności wiedzy i badań naukowych
    • zarysowanie możliwości wykorzystania wyników badań w gospodarce.

    Zadanie jest zrealizowane w formie otwartego wykładu.

20. Współczesne badania środowiska przyrodniczego oraz materiałów rolno-spożywczych – raport o stanie badań agrofizycznych w Polsce (VIII 2013) >>
    W Instytucie Agrofizyki Polskiej Akademii Nauk w Lublinie wysiłki na rzecz wyjaśnienia i opisu zjawisk zachodzących w środowisku przyrodniczym, racjonalnego wykorzystania obszarów rolnych Lubelszczyzny oraz opracowywania innowacyjnych technologii dla branży rolno-spożywczej są podejmowane na styku fizycznych, chemicznych, biologicznych, geograficznych i inżynieryjnych dziedzin nauki.

    Celem zadania jest m.in.:

    • zapoznanie uczestników projektu z tematyką badawczą realizowaną w Instytucie Agrofizyki na tle innych placówek tego typu w Polsce
    • ukazanie swego rodzaju unikatowości prowadzonych badań,
    • wstępne ogólne zapoznanie z zasobem aparaturowym instytutu oraz stosowanymi metodami badań,
    • rozbudzenie ciekawości odbiorców w odniesieniu do pracy naukowej,
    • ukazanie użyteczności wiedzy i badań naukowych,
    • zarysowanie możliwości wykorzystania wyników badań w gospodarce.

    Zadanie zostanie zrealizowane w formie otwartego wykładu.